Beste Lezer,

Deze week is het me weer gelukt om een week vrij te maken voor iedereen die graag een gesprek met mij wou hebben. Ik zit er nu nog middenin, maar het was nu alweer een waar genot om zoveel mensen van wat dichterbij te mogen ontmoeten en te ontdekken dat er niets bijzonders voor nodig is om er samen een goed gesprek van te maken. Antwoorden, inspiratie, weten, het zit allemaal al in ons en borrelt op. Soms moet je het even aanwijzen of verwoorden. Toen iemand mij vroeg wat ik doe of hoe ik het doe, was mijn antwoord: meevoelen, meedenken en er woorden aan geven. Meer is het niet. Al zou je kunnen zeggen dat ik al een kleine vijftien jaar mensen coach en dus wel weet waar ik mee bezig ben, is de waarheid ook dat ik geen coach ben en geen weet heb van ‘coachingsmethodieken’. Ik heb het nooit geleerd en weet in zekere zin niet hoe het moet. Daarom noem ik het liever en terecht gewoon ‘een goed gesprek’.

Zo is het eigenlijk ook met lesgeven. Ik ben er op zestienjarige leeftijd in gesprongen en heb al spartelend leren zwemmen. Natuurlijk ook door voorbeelden van anderen. Maar nog steeds weet ik elke keer vooraf niet wat ik moet doen en toch weet ik het in het moment zelf bijna altijd wel. Het voelt als het volgen van een innerlijke koers in verbondenheid, maar echt uit te leggen is dat niet. Blijkbaar kun je van leven, gewoon doen en springen veel leren en komt er zo veel goed.

Zo is het met veel dingen denk ik. Sensei Yamashiro, een fantastische karate leraar die we het afgelopen weekend op bezoek hadden, maakte een mooie vergelijking tussen het leren van uiterlijke bewegingen en innerlijke bewegingen, die mij hieraan doet denken. ‘Bij uiterlijke bewegingen kun je het eerst begrijpen en dan doen, innerlijke bewegingen moet je eerst doen en dan kun je ze pas begrijpen’. Innerlijke koers en kracht ontstaan in het karate in de context van een goede vorm, juiste houding, controle van lichaam en geest, regulering van de ademhaling en meer van dat soort dingen, maar ze hebben desalniettemin een spontane, ongrijpbare dynamiek en werkingskracht van zichzelf, die zich alleen openbaart als we erop vertrouwen en ons zelf er aan toevertrouwen. Dat is heerlijk en bevrijdend. De innerlijke koers en kracht worden vaak als geheimen van de vechtkunst beschouwd. Niet omdat ze een streng bewaard geheim zijn, maar omdat ze geheim blijven als we alleen de zonnebril van controle en ‘vooraf willen weten’ opzetten. Het is door het niet willen voelen van angst en onzekerheid dat we ons daar op verlaten.

Voor innerlijke koers en kracht –  ‘het volgen van de innerlijke koers in verbondenheid’ – is een andere bril nodig. Die van vertrouwen en overgave aan wat er gebeurt. Voor veel mensen blijft het door die zonnebril van controle en ‘vooraf willen weten’ een geheim. Voor hen laat de bril van overgave en vertrouwen teveel licht door. Dat is jammer. ‘Het volgen van je innerlijke koers in verbondenheid’ is zo’n mooi avontuur.

Hartelijke groet,
Sydney Leijenhorst

KenKon is een ’trainingscentrum’, waar een groot aantal mensen vechtkunsten, yoga, meditatie en dans beoefent. Alle activiteiten hebben tot doel een bijdrage te leveren aan de gezondheid en de ontwikkeling van mens en wereld.