30 Mei organiseerden we met een klein clubje wat we onderling het ‘Samu Experiment’ zijn gaan noemen. Binnen de Zen en ook de Tibetaanse traditie is er een uitgebreide aandacht voor samen simpele arbeid verrichten vanuit een meditatief startpunt. Binnen de Zen heet dit ook wel Samu.
Mensen die op Kenkon een karate-zen weekend hebben bijgewoond zullen dit onderdeel zich nog wel herinneren.
Hoewel we niet meteen ten volle in deze tradities wilden stappen, leek het ons wel leuk om eens wat hiermee te experimenteren. Na de eerste aanzet van mijn kant, bedacht Helena een passend kort meditatieritueel van ongeveer een kwartier. Daarna hebben we in totaal met zijn vieren (Charel, Mieke, Helena, Jobbe) drie kwartier schoongemaakt in stilte. Daarna sloten we weer af met meditatie.
Ieder had zijn eigen klus, en ook zo zijn eigen ervaringen! De een kwam er na een tijdje ‘lekker in’ en vond het heerlijk om gewoon in volle aandacht rustig bezig te zijn, de ander koos juist een wat sneller doorwerk tempo, of merkte op dat na een tijdje de gedachten en de neiging tot hersenkramp weer wat toenam. Wat het ook was, we merkten allen wel iets verrassends op tijdens het doen.
Na de Samu was er koffie en taart, want we wilden nadrukkelijk de wakkerheid combineren met sociale verluchtiging. Dat idee -oefening combineren met taart- bleek een zeer welkom en werkbaar concept!
Belangrijkste observatie tijdens het napraten waar we het unaniem over eens waren: Bij deze Samu had ieder zijn eigen individuele klus om te klaren. Dat werkte goed voor de rust en de aandacht, maar het zou leuk zijn later eens verder te experimenteren met ook samen dezelfde klus doen. Dan zou ook in het sociale het meditatieve zich nog weer verdiepen.
Het was een leuk experiment: Wordt wellicht vervolgt!
Jobbe