We lazen van Tara Brach: ‘True Refuge. Finding Peace and Freedom in Your Own Awakened Heart’. Ieder van ons vertelde van favoriete passages in dit fijne, vooral praktische boek.

Tara Brach neemt ons mee in de dagelijkse praktijk van haar leven en laat zien wat True Refuge inhoudt.  “You can begin to develop a reliable inner refuge on your own by drawing on whatever in your past experience has helped you to feel a sense of connectedness and an increased sense of safety.  The most basic outcome is a growing sense of self-trust – we know that we have within us whatever is needed to be present with our life.”

Met doorleefde wijsheid werkt Brach toevlucht nemen verder uit met de kernbegrippen awareness, truth and love (haar eigen invulling van Buddha, Dharma, Sangha).

Ze laat zien hoe we steeds bezig zijn om de werkelijkheid te ontlopen door de verhalen die we erover spinnen. We zien dat wat we willen zien, en wat ons niet aanstaat zien we niet. De persoon die we denken te zijn – en waar we ons mee vereenzelvigen – is een creatie van onszelf. ‘Space suit self’ noemt ze dat.

Tara Brach demonstreert dat de boeddhistische manier van kijken ons helpt om inzicht te krijgen, niet alleen in de wereld om ons heen, maar ook in de manier waarop we zelf in elkaar zitten omdat die ons doet inzien dat hoe over onszelf denken wordt vertekend door de drie vergiften (klesha’s).

Mooi is hoe Brach in haar praktijk mensen kan helpen door steeds terug te keren naar de basis middels het door haar ontwikkelde model RAIN (Recognise, Accept, Investigate, Non-identification).  We waren geïnspireerd door de vele levensverhalen van haar cliënten die hierdoor hun emotionele blokkades konden transformeren.  Hierdoor komt de beoefening tot leven en laat ze zien hoe wij ze ook kunnen toepassen buiten de meditatieruimte, (juist) met alles wat onwerkbaar lijkt.

Indrukwekkend zijn dan ook de delen die gaan over vergeving, zelfvergeving, compassie, zelfcompassie.  Tara Brach laat zien dat ook in uitzonderlijk moeilijke situaties vergeving en compassie mogelijk zijn.  Zoals het verhaal van de oorlogsveteraan die de kinderen ontmoet van de man die hij gedood heeft.

Mooi ook is het verhaal waarin de Boeddha de aarde vraagt getuige te zijn van zijn verlichting. De aarde: “I bear you witness.”  “Like the Buddha, our own healing and awakening unfolds in any moment in which we take refuge in our aliveness – connecting with our flesh and blood, with our breath, with the air itself, with the elements that compose us, and with the earth that is our home.”

En wat te denken van het citaat van Tsoknyi Rinpoche: ‘Real but Not True’. Voor als we weer eens denken dat ons lijden echt wáár is…

True refuge staat ook tegenover ‘false refuge’, ons heil zoeken in kortetermijnstrategieën, zoals alcohol, drugs, eten, werk, etc., maar ook bijvoorbeeld jezelf of anderen verwijten maken.  Zoals Brach schrijft: “Blame is a false refuge that armors our hearts and distances us from the felt sense of grief.” En: “We are using self-blame as a way of taking control of our situation.” Naast de al opgelopen pijn geven we onszelf ook nog eens de schuld – “adding the second arrow of self-blame to our hurt.”

Om uiteindelijk tot de realistatie te komen: “We don’t need to get somewhere or change ourselves – our true refuge is what we are.”

Voor de aankondiging voor de volgende keer zie de agenda.