Beste Lezer,

Als mensen naar mijn werk en werkwijze informeren, noem ik mijzelf soms een ‘intuïtief organisch manager’. Goed mogelijk dat dat begrip niet bestaat in managersland, maar KenKon past nu eenmaal niet in standaard hokjes. Het is geen sportschool, geen klooster, geen cursuscentrum, geen trainingsoord, geen tempel, geen clubhuis…hoewel het van dat alles wel wat heeft, is het passende woord in al die jaren nooit gevonden.

Ik ben heel erg blij dat ik met mensen werk die andere kwaliteiten en managementstijlen hebben dan ik J. Dat verfrist, verrijkt en doet nog meer goeds. Bovendien kun je met intuïtief soms, op een onbewaakt moment, de weg kwijt raken en organisch kan lang duren. Maar het is ook mooi de kracht te ervaren van het intuïtief organische pad. Het heeft altijd weer ietsals je aanvoelt dat dingen bij elkaar behoren te komen, dat je betrokken blijft bij de gestage ontwikkeling en dat het dan uiteindelijk op zijn plek valt en werkelijkheid wordt, als een vrucht die rijp is geworden. Dan zie en proef ik toch echt het verschil tussen het smaakvolle tomaatje van het land en dat bedachte en geforceerde waterding van de goedkope supermarkt.

Zo verging het ook met de organisatie van het komende topseminar ‘Colorful Wisdom’ met Diane Musho Hamilton en Irini Rockwell (en ondergetekende) dat van 29 september t/m 2 oktober geplukt kan worden. Dat begon in zekere zin al heel lang geleden. Ergens in een ver verleden zag ik in een boek over Taoïsme een plaatje van een ‘stupa’, een soort heilig torentje, dat de vijf Boeddhistische elementen aarde, water, vuur, wind en ruimte symboliseerde. Ook al stond het plaatje in het verkeerde boek, wist ik dat dat plaatje belangrijker voor mij was dan het boek. Het zette een zoektocht in gang. In de loop der jaren waren er nog wat van dat soort enigszins ongewone aanwijzingen, gebeurtenissen, e.a.

Het pad waarnaar die wijzers wezen bracht me onder meer in contact met Tenzin Wangyal Rinpoche, Irini Rockwell en Diane Musho Hamilton. Het terrein waar dat pad doorheen liep ging onder meer over Boeddhisme, psychologie, Tibetaanse yoga en wat we op KenKon de ‘Integrale Impuls’ zijn gaan noemen. Diane Musho Hamilton gaf bij ons haar eerste eigen seminar in Nederland onder de titel ‘Five Ways, One Liberation’ en met Irini Rockwell werkten we onder meer aan het ‘FiveWisdoms@Work’ programma. Beide seminars waren gebaseerd op de ‘Vijf Vitale Wijsheden’ die gerelateerd zijn aan de eerder genoemde elementen. Beide seminars hebben menigeen op KenKon geïnspireerd en die inspiratie kwam regelmatig ook tot uitdrukking in de lopende lessen karate, qigong en meditatie.

Kijkende naar het terrein waar de reis doorheen liep, kreeg ik het gevoel dat het voor de expressie van hun prachtige kwaliteiten en de velden waarin ze werkten, goed zou zijn als Diane en Irini elkaar eens zouden ontmoeten. De eerste ontmoeting tussen beiden regelde ik op Venwoude en werd beklonken met een gezamenlijke sauna. Ik herinner me nog dat ik op verzoek een mantra in de sauna zong en dat door de warmte van mijn lijf het kloppen van mijn hart hoorbaar in de mantra doorklonk. Een mooie zegen.

Deze zomer gaan Diane en Irini voor het eerst samen een seminar geven in de VS en eind september voeren we de chemie nog verder op in het ‘Colorful Wisdom’ seminar, waar ook ik mijn bijdrage aan zal leveren. Voor mensen die op zoek zijn naar boeiende ontmoetingen met zichzelf en anderen, persoonlijke ontwikkeling, heldere visies, krachtige oefeningen en meer, is het een aanrader. Ik zie er naar uit om deze tomaat te plukken. Snel inschrijven zou een slimme zet zijn, want het loopt al aardig vol. Dus niet alleen op intuïtie en organische groei vertrouwen J

Recentelijk maakte ik ook contact met een Duitse trainster die zich heeft verdiept in de relaties tussen het inmiddels populaire ‘Familieopstellingen’ of ‘Systeemopstellingen’ werk en de inzichten in de Vijf Vitale Wijsheden uit het Tibetaans Boeddhisme. Hopelijk maken we deze zomer een keer levensecht contact en wie weet komt ook dat een keer naar KenKon waaien. Voor nu hebben we sinds enige tijd in ieder geval al sessies met Henk Jan op KenKon. Henk Jan kan met zijn brede achtergrond en beroep als arts veel facetten in beeld brengen van de systemen waarin we leven en functioneren, hoe die ons beïnvloeden en omgekeerd. Het bewustzijn daarvan heb ik zelf leren kennen als een zinvolle bijdrage aan het koersen in mijn leven. Zondag 19 juni is de volgende kans om in zijn kennis en ervaring te delen.

Warme groet,

Sydney Leijenhorst

In januari hadden we een heerlijk karate seminar met Sensei Tetsuji Nakamura. Sensei Nakamura onderging een jarenlange traditionele training bij Sensei Morio Higaonna, op het Japanse eiland Okinawa. Traditionele karate training kenmerkt zich door grote eenvoud, veelvuldige herhalingen en dito ontberingen. Het met vuur, water en hamer smeden van een zwaard dat voor eeuwig vlijmscherp en onbreekbaar zal zijn – een onmogelijke opdracht – is hiervoor een veel gebruikte metafoor. Het Japanse woord voor deze benadering is ‘musha shugyo’, wat vertaald kan worden als ‘sobere training’. Zeg maar training met een erg laag entertainment gehalte. Wat niet wil zeggen dat het niet geweldig kan zijn, maar niet zonder een ongekend vertrouwen in en toewijding aan de traditie in kwestie.

Toch was het meer dan een traditioneel seminar. Sensei Nakamura is ook een jonge moderne man en wereldburger. Hij studeerde aan een moderne universiteit, woont in Canada, heeft een Libanese vrouw en twee kinderen en reist de wereld rond. In aanvulling op de traditionele aspecten van karate training weet hij daardoor de karate beoefenaars(ters) ook vruchten te bieden van zijn eigen persoonlijke en rationele onderzoek. Zoals het moderne wetenschappelijke denken dat op veel plaatsen heeft gebracht. Waar wij allebei meermaals om moesten lachen was het feit dat zijn benadering eigenlijk veel Westerser was dan de mijne.

Sensei Nakamura is behalve karate leraar ook de secretaris van onze internationale organisatie, de IOGKF. Door zijn open houding is er veel ruimte voor verschillende benaderingen, opvattingen, enz. Hij was de eerste die het programma van een groots internationaal evenement durfde in te vullen op basis van persoonlijke expertise en kwaliteit, in plaats van op basis van traditionele hiërarchie. Ook dat is, net als de ontwikkeling van het moderne wetenschappelijke denken, een vrucht van de evolutie van ons gezamenlijke bewustzijn. We hebben met zijn allen langzaamaan meer ruimte en waardering ontwikkeld voor het eigene van de ander en de kwaliteit daarvan en smeden dat hier tot een rijker geheel. Een zwaard dat niet alleen hard en scherp is, maar meer in huis heeft dan dat.

Degenen die bekend zijn met het ‘integrale gedachtegoed’, zullen hierboven vast een aantal ontwikkelingsstadia herkennen van ons bewustzijn. Van traditioneel naar rationalistisch, pluralistisch en integraal. Een ontwikkeling die mijns inziens toe te juichen valt en mij in ieder geval optimistisch maakt, maar (natuurlijk) niet altijd soepel en zonder kleerscheuren verloopt en, ernstiger nog, soms baby’s met het badwater doet verdwijnen. Met baby stapjes probeert ook KenKon de verschillende vruchten van die gedeelde bewustzijnsontwikkeling vorm te geven in haar programmering en benadering en dat blijft zoeken.

Neem nou bijvoorbeeld zoiets als ‘musha shugyo’. Wie gaat dat vandaag de dag nog aan? Welke moderne Westerling (of Oosterling) wil nog in een diepe paardrijstand staan totdat zijn beenspieren het uiteindelijk opgeven? Stapt weken,  maanden of jaren uit het gangbare leven om in een hutje te gaan mediteren? Wil nog 108 keer opdrukken terwijl hij denkt dat hij er maar 20 kan? Is nog bereid om dag in dag uit zijn of haar persoonlijke falen te delen met een ander om dichter bij zijn of haar diepste verlangen en richting te komen? Blijft nog stil zitten totdat ook zijn laatste innerlijke strohalm uit zijn of haar geestelijke handen valt en ontdekt dat er niets voor nodig is om verlicht te zijn? Maakt nog uit zichzelf de wc’s schoon terwijl hij of zij toch ook al contributie betaalt aan het betreffende ‘klooster’? Staat dagelijks om zeven uur op om zich af te vragen waar het leven voor hem of haar echt over gaat, zodat het ook die kant op gaat? Wil nog uren in de rondte dansen totdat het Goddelijke weer herinnerd wordt? . Ik meestal niet… maar toch probeer ik, omdat ik er af en toe aan geroken heb, die onbegrijpelijke ‘kracht’ die het brengt – en er al is – steeds weer terug te vinden. Omdat ik meen te weten dat die kracht een solide basis is voor wat me te doen staat.

En heel soms denk ik dan wel eens: ‘of zouden we met zijn allen al zo geëvolueerd en/of ontwaakt zijn, dat we dat soort dingen helemaal  niet meer nodig hebben?’…maar meer van mij denkt dan dat dat niet zo is, maar zou dat wel willen 🙂

Hartelijke groet,

Sydney Leijenhorst

KenKon is een ’trainingscentrum’, waar een groot aantal mensen vechtkunsten, yoga, meditatie en dans beoefent. Alle activiteiten hebben tot doel een bijdrage te leveren aan de gezondheid en de ontwikkeling van mens en wereld.

In januari hadden we een heerlijk karate seminar met Sensei Tetsuji Nakamura. Sensei Nakamura onderging een jarenlange traditionele training bij Sensei Morio Higaonna, op het Japanse eiland Okinawa. Traditionele karate training kenmerkt zich door grote eenvoud, veelvuldige herhalingen en dito ontberingen. Het met vuur, water en hamer smeden van een zwaard dat voor eeuwig vlijmscherp en onbreekbaar zal zijn – een onmogelijke opdracht – is hiervoor een veel gebruikte metafoor. Het Japanse woord voor deze benadering is ‘musha shugyo’, wat vertaald kan worden als ‘sobere training’. Zeg maar training met een erg laag entertainment gehalte. Wat niet wil zeggen dat het niet geweldig kan zijn, maar niet zonder een ongekend vertrouwen in en toewijding aan de traditie in kwestie.

Toch was het meer dan een traditioneel seminar. Sensei Nakamura is ook een jonge moderne man en wereldburger. Hij studeerde aan een moderne universiteit, woont in Canada, heeft een Libanese vrouw en twee kinderen en reist de wereld rond. In aanvulling op de traditionele aspecten van karate training weet hij daardoor de karate beoefenaars(ters) ook vruchten te bieden van zijn eigen persoonlijke en rationele onderzoek. Zoals het moderne wetenschappelijke denken dat op veel plaatsen heeft gebracht. Waar wij allebei meermaals om moesten lachen was het feit dat zijn benadering eigenlijk veel Westerser was dan de mijne.

Sensei Nakamura is behalve karate leraar ook de secretaris van onze internationale organisatie, de IOGKF. Door zijn open houding is er veel ruimte voor verschillende benaderingen, opvattingen, enz. Hij was de eerste die het programma van een groots internationaal evenement durfde in te vullen op basis van persoonlijke expertise en kwaliteit, in plaats van op basis van traditionele hiërarchie. Ook dat is, net als de ontwikkeling van het moderne wetenschappelijke denken, een vrucht van de evolutie van ons gezamenlijke bewustzijn. We hebben met zijn allen langzaamaan meer ruimte en waardering ontwikkeld voor het eigene van de ander en de kwaliteit daarvan en smeden dat hier tot een rijker geheel. Een zwaard dat niet alleen hard en scherp is, maar meer in huis heeft dan dat.

Degenen die bekend zijn met het ‘integrale gedachtegoed’, zullen hierboven vast een aantal ontwikkelingsstadia herkennen van ons bewustzijn. Van traditioneel naar rationalistisch, pluralistisch en integraal. Een ontwikkeling die mijns inziens toe te juichen valt en mij in ieder geval optimistisch maakt, maar (natuurlijk) niet altijd soepel en zonder kleerscheuren verloopt en, ernstiger nog, soms baby’s met het badwater doet verdwijnen. Met baby stapjes probeert ook KenKon de verschillende vruchten van die gedeelde bewustzijnsontwikkeling vorm te geven in haar programmering en benadering en dat blijft zoeken.

Neem nou bijvoorbeeld zoiets als ‘musha shugyo’. Wie gaat dat vandaag de dag nog aan? Welke moderne Westerling (of Oosterling) wil nog in een diepe paardrijstand staan totdat zijn beenspieren het uiteindelijk opgeven? Stapt weken,  maanden of jaren uit het gangbare leven om in een hutje te gaan mediteren? Wil nog 108 keer opdrukken terwijl hij denkt dat hij er maar 20 kan? Is nog bereid om dag in dag uit zijn of haar persoonlijke falen te delen met een ander om dichter bij zijn of haar diepste verlangen en richting te komen? Blijft nog stil zitten totdat ook zijn laatste innerlijke strohalm uit zijn of haar geestelijke handen valt en ontdekt dat er niets voor nodig is om verlicht te zijn? Maakt nog uit zichzelf de wc’s schoon terwijl hij of zij toch ook al contributie betaalt aan het betreffende ‘klooster’? Staat dagelijks om zeven uur op om zich af te vragen waar het leven voor hem of haar echt over gaat, zodat het ook die kant op gaat? Wil nog uren in de rondte dansen totdat het Goddelijke weer herinnerd wordt? . Ik meestal niet… maar toch probeer ik, omdat ik er af en toe aan geroken heb, die onbegrijpelijke ‘kracht’ die het brengt – en er al is – steeds weer terug te vinden. Omdat ik meen te weten dat die kracht een solide basis is voor wat me te doen staat.

En heel soms denk ik dan wel eens: ‘of zouden we met zijn allen al zo geëvolueerd en/of ontwaakt zijn, dat we dat soort dingen helemaal  niet meer nodig hebben?’…maar meer van mij denkt dan dat dat niet zo is, maar zou dat wel willen 🙂

Hartelijke groet,

Sydney Leijenhorst

KenKon is een ’trainingscentrum’, waar een groot aantal mensen vechtkunsten, yoga, meditatie en dans beoefent. Alle activiteiten hebben tot doel een bijdrage te leveren aan de gezondheid en de ontwikkeling van mens en wereld.