Een normale gasshuku betekent bijzonder lang en veel trainen. Dat hou je vol, ook al ben je geen topsporter. Alleen kun je na twee dagen geen trap meer lopen en bereik je een wc -bril slechts nog door je het laatste stuk te laten vallen.
Het betekent gezamenlijk power snacks zoeken in grote, onbekende supermarkten. En dat ondanks de pijn in je spieren, je gekneusde gewrichten en gebutste ledematen, een merkwaardig gevoel van fitheid diep van binnenuit groeit en je een gevoel van trots zijn geeft.
Wat gebeurd er nu op een Women only gasshuku? De meest voor de hand liggende fantasie is bij mannen misschien een Sanchin in sportbh-sessie en bij vrouwen een begripsvolle knuffel–en-aai-karate training. Maar dit jaar geen sanchin en geen geknuffel in de Dojo in Halle. De kiai ‘s klinken hoger, maar verder is weinig softs te bemerken. Het tempo ligt hoog, de trainingen duren lang, de pauzes kort en Sensei Linda gromt vurig haar aanwijzingen .
Toch verandert er iets in de dynamiek met alleen vrouwelijke karateka’s in de zaal. Is het gewoon het ontbreken van de overdosis testosteron die in de lucht hangt, of is het iets subtieler?
Het lijkt alsof de kracht meer wordt aangeboord in plaats van afgedwongen. Alsof er meer dan normaal iets uitnodigends aanwezig is. Een zachtere weg om bij je toch nog steeds mannelijke kracht te komen. Ik merk dit verschil omdat ik bij een normale training als vrouw toch snel forceer en via mannelijkheid een omweg lijk te nemen bij het ontwikkelen van karate. Of komt het gewoon omdat de prestatie dichterbij ligt en meer bereikbaar is?
Tijdens het weekend heb ik hierover leuke gesprekken gehad en we zijn er niet helemaal uitgekomen wat het nou precies is. Hoe dan ook: ik vond het geweldig om bij afwezigheid van de gebruikelijke beren in de zaal opeens een heleboel mensen op de grond te kunnen gooien en klappen op het kussen makkelijk op te kunnen vangen. Tegelijkertijd zou ik nooit altijd maar en alleen maar met vrouwen willen trainen. De aanwezigheid van mannen en vrouwen in een zaal brengt zo zijn eigen onmisbare dynamiek, of niet? Ik ben benieuwd wat mannen ervaren in een men-only training, of … hoe ze het zouden vinden om mee te draaien bij een training met overwegend vrouwen. Niets is onmogelijk, lijkt het. Wat mij betreft boeiende materie om over van gedachten te wisselen!
Roos van Doorn, april 2009