Hoe leer je je dementerende moeder te mediteren? Door liefdevol en met compassie samen met haar te mediteren. “Op een dieper niveau van ‘weten’, met je lichaam, zoals Rob Preece uitlegt, begrijpt ze het nog wel”.  En hoe ondersteun je je stervende en verwarde moeder? Door liefdevolle aandacht, compassie, aanwezigheid en contact. En hoe herinner je je moeder die aan Alzheimer is overleden? Met liefdevolle vriendelijkheid en compassie. En wat als je relatie met je moeder niet zo goed is of was? Dan ben je stil en neem je je overpeinzingen mee in je meditaties, tot het moment dat je er mogelijk wel over kan vertellen.  Wat we deelden over onze moeders geldt natuurlijk ook voor onze vaders, maar de omstandigheden brachten ons naar onze moeders.

En zo zaten we middenin het onderwerp van het tweede weekend met Rob Preece met als titel: ‘Compassionate presence’. Onze individuele omstandigheden zijn een uitnodiging tot ‘compassionate presence’.

Deze avond bespraken we voor de tweede keer het boek ‘Tasting the Essence of Tantra’ van Rob Preece. Ging het de eerste keer vooral over het boek zelf – “Rob Preece emphasises the need to make awareness of the body and its energy central to meditation. A way of meditation that enables us to feel the essence of Tantra.” – deze tweede keer hadden we het vooral over onze ervaringen in moeilijke tijden.  Wat we gemeenschappelijk hadden was dat we in deze lastige omstandigheden niet zo zeer ondersteuning vinden in het lezen als wel in het mediteren. Het samenbrengen van compassie en wijsheid.

De meditaties worden wel ondersteund door wat we lezen, horen en met elkaar delen. Zo waren we bij dit boek allen onder de indruk van het hoofdstuk ‘The Journey of Descent’, en de bijbehorende figuur. “Give what is emerging emotionally the space to move through with open present awareness. Begin to ground yourself more in your body and see the emotional distress you experience as a natural flow of grief that will gradually free itself if allowed to be as it is without judgement.” En: “If we can see the journey of descent as something that is natural and necessary and trust in its process then there is much to be learned as we re-emerge at the other end. And we do re-emerge, or perhaps it is more appropriate to say there is re-emergence.” Rob Preece laat zien dat onze persoonlijke ervaring, inclusief onze schaduw, onderdeel zijn van dit proces. Dit inzien helpt om meditatie in onze dagelijks leven te integreren en maakt onze beoefening meer persoonlijk en beter te doen.

In de discussie kwam de vraag op: ‘Wat is de rol van ons geheugen in ons leven?’ Hoe groot deze rol is, werd duidelijk uit het verhaal over een moeder die lijdt aan dementie. Ze is af en toe even alles kwijt en raakt daardoor in paniek. Ze weet niet meer wie, wat of waar ze is en is dan ook haar eigen geschiedenis grotendeels kwijt. Kortom, ze is dan even niemand meer en dat bezorgt haar erg veel angst. Voor ons werd hiermee duidelijk hoe groot de rol van het geheugen is. Zonder ons persoonlijk verhaal zijn we niemand en zonder herkenning van onze omgeving en de mensen om ons heen raken we verdwaald in de wereld. En wat betekent ‘loslaten’ dan? Is dat ook zoiets? Een van ons herkende het ‘even niemand meer zijn’ tijdens een diepe meditatie, hetgeen een enorme angst opriep. Aan deze diepe vorm van loslaten moeten we ons liever maar geleidelijk wennen en dan liefst onder begeleiding.

Tot slot enkele citaten: “Voor mij is het boek heel praktisch en persoonlijk” en “Ik heb niet alles begrepen” en “Ik word blij van dit boek”.

Het was een bijzondere avond.

Voor de aankondiging voor de volgende keer zie elders in de KenKon Nieuwsbrief, Facebook of website.

Fijne zomer en alle goeds,

de leesgroep